Yıl 1993 ya da 1994. okulun son zamanları. Şehirde değiliz küçük bir ilçede yaşıyoruz. Sınav için arkadaşı ile birlikte babamla şehire giden,evin önüne can havli bir şekilde koşarak gelen abimi ve arkadaşını hemen fark ediyorum. Nefes nefese kalmış ve heyecanla sınavdan sonra atariciye gittiğini ve bir oyun gördüğünü ve hasta kaldığını anlatıyor. Yok efendim süper bir oyunmuş da, bir oynasam bırakamazmışım da, grafikleri göz kamaştırıcı ve süpermiş de. Sonra bu ikisi kendi aralarında bende de oldukça merak uyandıran bu oyunla ilgili konuşmaya başladılar.

+ lan olm ben ken olcam sen kim olacan?
- hadi lan ken benim olm, sen balrog ol
+ hadi lan sen de chun-li ol..
- chun-li kız olm guile olurum daha iyi...

gibi benim hiçbir anlam veremediğim bu tür cümleler oyuna olan merakımı daha da arttırıyor. yalnız oyunun adı hiç söylemiyor nedense.

hayatımda hiç göremediğim, adını dahi duymadığım ve muhtemelen oyunu da benden önce bu yalloşlar gördü diye gıcık olduğum için hemen oyunu bokluyorum;
+ hadi la kesin süper mario gibi bişeydir, bi kere şimdiye kadar gelmiş geçmiş en iyi oyun köpekli ninja oyunu oğlum diyorum. Atari salonlarına gidenler bilir, köpekli ninja dediğim oyun Shadow Dancer o zamana kadar gelmiş geçmiş en iyi oyunlardan biriydi. Ama bu adını bilmediğim yeni oyunun shadow dancerı onla çarpıp beşe böleceğini öğrendikten sonra üzgün bi şekilde eve gidiyorum ve yarını beklemeye başlıyorum. Merakımdan çıldıracak bi şekilde, yatakta dönenerek, sinir krizleri eşliğinde uyumaya çalışıyorum.

Ertesi sabah kahvaltıdan hemen sonra koşarak evden çıkıyorum. Abimle dolmuşa binip hemen şehire atariciye doğru yolla çıkıyoruz. Atari salonuna girince bütün oyun makinelerinin boş, ama tek bir oyunun önünde 5-10 çocuk görünce bahsettikleri oyunun bu olduğunu hemen anlıyorum. O kalabalığı yara yara ekranın önünde gidiyorum. Düşündüğüm gibi ilerlemeli oyun olan shadow dancer ya da cadillac and dinosaurs - mustafa gibi bir oyun değil di bu. iki tane adam birbirine ağız burun dalmış ve makineden aduket, shoryuken, dap dap du ket gibi daha önce hiç duymadığım garip garip sesler çıkıyor. Oyunun grafikleri karşısında adeta büyüleniyorum. Lan nasıl bir oyun lan bu böyle? Allahım nasıl bir dehanın ürünü? bu nasıl bir teknolojidir?

Hemen gidip atarici abiden jetonları avuç avuç alırken bu yeni oyunun adını soruyorum. Sitit faytır bu oyunun adı, yeni geldi diyor. O gün aldığım jetonların haddini hesabını bir kenara bırakarak önce tuşları öğrenmeliydim. 80 ve 90 lı yılların atari salonu müdavimleri çok iyi bilir ki atari salonları içinde sıkça duyabileceğimiz bir kaç cümle vardı ve bunlardan en önemlisi Dur bi dk tuşların yerini öğreniyorum. Sırasıyla ver geçeyim bu bölümü, x abi makine jetonumu yuttu, hoop dur bi dk yanıma girme olm ve çıkışta bekliyorum gibi, genelde belalı tiplerin sarfettiği ve bünyeye korku salan tehditkar cümleleri de sayabiliriz.

Günler günleri kovaladıkça oyun bizim ilçeyede geliyor ve zamanla ustalaşmaya başlıyoruz. . Bütün ülke geneline bir street fighter furyası dalga dalga yayılmaya başlıyor.
Sorsan hepimiz uzak doğu dövüş sanatları uzmanı, herkese özel fantastik güçlere sahip üstün yetenekli yenilmez savaşçılarız. hepimiz street fighterız. Evet işte bir atari oyunu koskoca bir ulusun evlatlarını işte böyle derinden etkileyebiliyor.